χερσεύω

ΜΑ [χέρσος]

(το παθ.) χερσεύομαι

μεταβάλλομαι σε χέρσο, γίνομαι ξερός και άγονος, χερσώνομαι (α. «γῆν χερσευομένην», Ευσ.

β. «ἀγαθὴ γῆ πέφυκεν, ἀλλ' ἀμεληθεῑσα χερσεύεται», Πλούτ.)

αρχ.

1. ζω ή βρίσκομαι στη στεριά («χελώνη μὴ δυναμένη χερσεύειν», Πλούτ.)

2. (για περιοχή) είμαι ή γίνομαι χέρσος, άγονος (α. «πλείους εἰσὶν οἱ πρότερον ἔνυδροι, νῡν δὲ χερσεύοντες», Αριστοτ.

β. «τὰς εὐκάρπους ἀρούρας χερσεύειν ἐᾷ», Φίλ.)

3. (σχετικά με περιοχή) εγκαταλείπω ώστε να χερσώσει.